Piet van Dijck werd geboren op 2 januari 1919 aan de Blikkenburgerlaan 1. Piet had drie zussen en drie broers. Een zusje en broertje zijn op zeer jonge leeftijd overleden. De vader van Piet was inspecteur van de Rijksaccountantsdienst. Het gezin van Dijck was gereformeerd. In zijn jonge jaren ging Piet eerst naar de jongensschool van de Broedergemeente, maar later naar de gereformeerde school “Beatrix” aan de Walkartweg.
In september 1939 werd Piet opgeroepen voor militaire dienst. Piet kwam bij de geneeskundige troepen terecht. Nadat Nederland had gecapituleerd werd, liet de Duitse bezetter militairen weer naar huis gaan. Terug in Zeist ging Piet aan de slag bij de firma Kraal aan het Rond. In 1943 raakte Piet betrokken bij het verzet.
In de oorlog was geen sprake meer van vrije pers. Alle kranten stonden onder censuur en verspreidde propaganda en eenzijdige berichten. Leendert Edelman en zijn zwager Cor Karssen vonden het belangrijk hier iets aan te doen. Cor woonde in Bodegraven en schreef “De kroniek”, een illegale krant. Leendert en zijn broer Machiel wilden dit blad in Zeist opnieuw stencilen en in Zeist verspreiden. Henk Praamsma, de filiaalhouder van Kraal verleende medewerking. Piet zorgde ’s nachts voor het stencilen. Leendert was een vriend van Piet. Leendert had een fietsenhandel annex werkplaats aan de Slotlaan.
Al gauw werd bedacht, dat er een Zeister krant moest komen. Dat werd “Het Strijdtoneel”. Itos en Fred Hoogendoorn luisterden naar de (illegale) radio. Zijn schreven op wat zij hoorden. Freek Noppen typte alles uit, Piet stencilde de krant en Leendert zorgde voor de verspreiding.
Piet had ook contact met Piet Kwint. De Pieten hadden elkaar leren kennen in een jongerenkamp in 1939. Piet Kwint was actief voor Cari Stomp. Cari werkte voor de landelijke organisatie voor hulp aan onderduikers (LO). Zo raakt Piet van Dijck ook hierbij betrokken.
Begin 1944 ging het mis. Piet ging samen met Machiel naar de familie v.d. Wal. De familie woonde in Bosch en Duin tegen vliegveld Soesterberg aan. Van hieruit leverden Piet en Machiel voedsel en post aan gevangenen in kamp Amersfoort. Toen zij aankwamen in Bosch en Duin bleek, dat er een huiszoeking gaande was. Machiel mocht na controle van zijn overige valse papieren naar huis. Piet en meneer en mevrouw v.d. Wal werden meegenomen naar Kamp Amersfoort en vervolgens naar de Maliebaan gebracht. Piet werd na verhoor vrijgelaten. Vrij kort voor deze arrestatie had een lid van het Zeister verzet een collega verzetsstrijder, Kees Burger verraden. Dat Piet zo snel werd vrijgelaten werd verdacht gevonden. Piet meldde zich bij Siem de Man voor advies. Siem was districtsleider van de LO.
In het voorjaar 1943 had de Duitse bezetter besloten alle in 1940 naar huis gestuurde militairen op te roepen om als krijgsgevangene in Duitsland en Polen te werken. Siem adviseerde Piet zich te melden en zo kwam Piet in april 1944 via het krijgsgevangenenkamp in Muhlberg in kamp Lisa (later Lesnau) in Polen terecht. Hij werkte daar als verpleger. In 1945 werd het kamp ontmanteld en werden de gevangenen overgebracht naar Neubrandenburg. Vanuit dit kamp ging Piet in 1945 weer terug naar Zeist.
Van 1945 tot juni 1946 heeft Piet bij de Politieke Opsporingsdienst gewerkt. Daarna werd hij opgeroepen voor dienst in Nederlands Indië.
In 1951 trouwde Piet met Antonia van Tongeren. Samen kregen zij drie dochters en een zoon. Tot aan zijn dood in 2001 heeft Piet in de woning Blikkenburgerlaan 1 gewoond.
