Door: Asta Diepen Stöpler
Johan van Es: “Ons filiaal had de twijfelachtige eer de eerste bank in Zeist te zijn die overvallen en beroofd werd.”
Vlaer & Kol Den Dolder is geopend aan de Baarnseweg. AMRO (voorloper van ABN AMRO) nam in 1977 Vlaer & Kol over. Het filiaal in Den Dolder is vervolgens verhuisd naar de Dolderseweg 79. Grote bedrijven, middenstand en particulieren waren klant bij Vlaer & Kol Den Dolder. Het bijkantoor van de ABN AMRO Bank is naderhand gesloten.
Johan van Es praat over het bankfiliaal van Vlaer & Kol in Den Dolder.
Ik werkte in Rotterdam als financieel manager bij diverse banken, onder meer bij Vlaer & Kol Rotterdam. Deze bank achtte eind jaren ’60 Den Dolder een geschikte vestigingsplaats. Ik kreeg de taak er een filiaal te stichten. Als financiële man had ik daar niet veel ervaring mee, maar met hulp van mijn vrouw Miep – ook werkzaam geweest in het bankwezen – is het goed gelukt.
De keus voor de vestiging viel op een nieuw gebouw voor kantoren en woonappartementen aan de Baarnseweg. Het bankfiliaal was links van de ingang naar het woongedeelte. Mijn gezin en ik verhuisden in dezelfde tijd naar ons appartement op de tweede verdieping. Het was niet altijd prettig om ‘boven de zaak’ te wonen, want ik werd regelmatig buiten kantooruren of tijdens mijn vrije tijd geroepen voor allerlei zaken.
Ik werkte met twee personeelsleden en er waren vijf loketten. In het begin was het belangrijk klanten te vinden, vooral zakelijke klanten. Het lukte me vrij makkelijk om afspraken te maken met directies van bedrijven in- en om Den Dolder. We konden veel ondernemers als klant verwelkomen, zoals een landelijke leverancier van kantoorartikelen en een verffabriek. Kredietverstrekking was een belangrijke bron van inkomsten. Een Soester bouwonderneming had indertijd bij ons een krediet van ruim 1 miljoen gulden voor nieuwbouwprojecten. Particulieren kwamen veelal uit zichzelf naar ons toe.
Onze enige concurrent was de Raiffeisenbank (voorloper van Rabo). De salarissen werden in die tijd door de werkgever op een rekening van de werknemer overgemaakt en kon – geheel of gedeeltelijk – dan contant aan de balie worden opgenomen. Dat ging bij de Raiffeisenbank kennelijk niet zo vlot en de wachttijden daar waren er regelmatig lang. Onze snellere afhandeling aan de balie was een voordeel. Betaal- en spaarrekeningen begonnen begin jaren ’70 gewoon te worden. Ook verleenden we steeds meer krediethypotheken aan bedrijven.
De feestelijke opening door het toenmalige bekende gemeenteraadslid Schep, was zaterdag 30 maart 1968. Het kantoor ging officieel de maandag daarop open, 1 april. Enkele bewoners van Bosch en Duin kochten die eerste dag zelfs aandelen bij ons.
Het hoofdkantoor in Utrecht verzorgde de administratieve verwerking ervan en dacht aanvankelijk dat het een 1 aprilgrap was. We hielpen ze gauw uit de droom.
Ons filiaal had de twijfelachtige eer de eerste bank in Zeist te zijn die overvallen en beroofd werd. In 1969 bedreigde een man mij met een pistool. Ik was op dat moment alleen. Eerst dacht ik dat het een grap was, maar spoedig werd duidelijk dat dit niet zo was. Ik gaf hem het geld dat de NS zojuist had gestort, zo’n 600 gulden, dat nog niet in de kas was opgeborgen. Toen ik vertelde dat er niet meer geld aanwezig was – een bank zonder geld? – nam hij de benen. Enkele weken later werd hij gearresteerd.
Na drie jaar was het filiaal winstgevend en werd ik overgeplaatst naar Vlaer & Kol Utrecht.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode 20 april 2016.
