Dit verhaal gaat over de vader van Lex Meijer. Zijn vader Hendrikus Johannes Pieter Meijer was in het verzet beter bekend onder zijn roepnaam Joop.
Lex vertelt:
Al in de zomer van 1940 verzette mijn vader zich samen met zijn zwager Karel Weimar (“Karel 1”) tegen de Duitse bezetters.
Karel had naast de juweliers- en horlogezaak waar mijn vader opgroeide een zaak in radio’s en elektrische apparaten aan het Maandereind in Ede. Ze verzamelden militaire inlichtingen, die mijn vader met een zelf in elkaar gezette zender naar Engeland probeerde te zenden. Later breidde zijn verzetswerk zich naast deze spionage uit tot hulp aan onderduikers, vervalsing van paspoorten en documenten, het naar een veilige bestemming loodsen van neergeschoten vliegtuigbemanningen, wapentransporten etc. Ook fungeerde hij als coördinator van het verzet in de regio.
Ik herinner me nog wel de verkleumde, uitgeputte en hongerige koeriersters die op hun slechte fietsen met massieve banden soms tientallen kilometers hadden afgelegd voordat ze bij ons langskwamen. Ook herinner ik me nog dat mijn moeder kort na de oorlog vertelde dat mijn vader samen met een ander ’s nachts op de zolder van de kerk aan de Amersfoortse weg (tegenover waar nu Mac Donalds is), in de bittere kou met een nachtkijker noteerde welke Duitse legeronderdelen voorbijkwamen.
Zijn contacten lagen niet alleen in Zeist zelf, maar onder andere in Cothen en omgeving.
Ons kleine gezin (3 personen) woonde de gehele oorlog in Zeist op het adres Frank van Borselenlaan 8.
Joop werkte als inspecteur bij de verzekeringsmaatschappij NILLMIJ en ging daarvoor regelmatig naar het hoofdkantoor in Den Haag.
Hij was erg zwijgzaam over zijn verzetswerk. Zelfs mijn moeder was om veiligheidsredenen niet van details op de hoogte. Medio februari 1945 werd hij verraden en door foute Nederlanders ’s nachts gearresteerd en naar de strafgevangenis aan het Wolvenplein in Utrecht gebracht.
Mijn moeder moest op de slaapkamer blijven, maar kreeg toestemming om even wat hoofdpijnpoeders uit de woonkamer te halen. Ze zag kans om een stapeltje belastende papieren uit het bureau mee naar boven te nemen. In de vroege ochtend kwam een enorme formatie bommenwerpers over naar onder meer Dresden. Haar bewakers stonden daar in de tuin in verbijstering naar te kijken. Ze verbrandde die papieren op het achterbalkon terwijl de as ervan om de oren van de bewakers woei zonder dat ze dat bemerkten. Ik werd de volgende dag bij de buren ondergebracht.
Omdat ons adres “besmet” was kwamen we daar maar af en toe en doken verder onder in Huize Nijenheim aan de Kroostweg 33 waar naast de bewoonster (de Freule Grothe) al andere onderduikers verbleven: een incompleet Joods gezin en het gezin van de verzetsman en latere PvdA-wethouder van Zeist Willem Schmidt.
Hier hoorden we dat mijn vader op 16 april samen met anderen zonder proces als represaille op Fort de Bilt was gefusilleerd.
Vanuit Huize Nijenheim liepen we op 7 mei 1945 naar het rond. We moesten zo af en toe dekking zoeken want er klonken nog schoten. Ter hoogte van Bakkerij Dunselman aan de Eerste Dorpsstraat zag ik de eerste geallieerde voertuigen. Zeist werd bevrijd!!!!!
Na de bevrijding speelde ik nog even met de stempels met verschillende adelaars en hakenkruizen die mijn vader gebruikt had bij zijn vervalsingswerkzaamheden.
Zijn zwager en mijn tante Rie waren eind november 1944 vanwege hun verzetswerk gearresteerd. Karel werd naar het concentratiekamp Neuengamme gestuurd en stierf omstreeks de bevrijding nabij Ludwigslust aan zijn ontberingen. Zijn lichaam is nooit gevonden. Rie verbleef in kamp Westerbork en werd na de ontruiming daarvan uiteindelijk in Grijpskerk (Provincie Groningen) op 16 april 1945 bevrijd, de dag dat haar broer stierf voor het vuurpeloton.
Nog een anekdote die ik mijn moeder na de oorlog hoorde vertellen: in 1943 of 1944 zat mijn vader in de tram in Den Haag. Hij had een aktetas met daarin enige revolvers in het bagagenet boven zijn hoofd gelegd. De tram moest stoppen en er volgde een controle van de bezetters. Iedereen werd gefouilleerd en moest al zijn bagage openmaken… Ze vergaten daarbij het bagagenet.
